Γνωρίστε τα ψαριά ….μικρά μυστικά!

Λυθρίνια στο κρύο.

Είναι όμορφο, απαιτητικό, έξυπνο και πεντανόστιμο. Θα το πιάσουμε όμως με φρέσκο δόλωμα που πρέπει κάθε φορά να είναι διαφορετικό και εκλεκτό!!!.............

Tα αλιευτικά εργαλεία που θα χρησιμοποιήσουμε είναι διπλάρι ή και μονάγκιστρο, ενώ το κοινό και στις δύο περιπτώσεις είναι η ποιότητα των υλικών. Θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε αγκίστρι με μέτρια κοιλιά με μεσαίο έως μακρύ στέλεχος, που όμως πρέπει να διαθέτει αρπάδι που καρφώνει με το παραμικρό.

Τα παράμαλλα για το διπλάρι θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 60 πόντοι, ενώ για το μονάγκιστρο 80 πόντοι έως 1 μέτρο.

Το λυθρίνι είναι ένα από τα ομορφότερα και νοστιμότερα ψάρια, που όμως δεν θα πιαστεί ποτέ με επιπόλαια υλικά, δολώματα και τεχνική.Είναι μίζερο όσον αφορά τη διατροφή του και πρέπει να του «σερβίρουμε» το δόλωμα όσο μπορούμε πιο φρέσκο, ζωντανό κατά προτίμηση και ποτέ κατ' επανάληψη. Αν πιάσουμε ένα λυθρίνι με δόλωμα καραβιδάκι ζωντανό ή γαρίδα, που είναι από τα αγαπημένα του, την επόμενη φορά δεν θα του το προσφέρουμε αμέσως. Το αφήνουμε να το ζητήσει κι έτσι θα το φάει πιο εύκολα. Μετά από δύο κατεβάσματα με κάτι άλλο, δολώνουμε εκ νέου με καραβιδάκι και ο λύθρινας το αρπάζει! Κάτι άλλο που χρειάζεται να προσέξουμε είναι ότι δεν θα πρέπει να πάμε για ψάρεμα με ένα είδος δολώματος, καλύτερα να έχουμε τουλάχιστον τρία διαφορετικά, όπως γαρίδα, καραβιδάκι και σκουλήκι, γιατί όπως είπαμε είναι ψάρι εκλεκτικό και οι προτιμήσεις του είναι κάπως απρόβλεπτες.

Το τσίμπημα
Σύμφωνα με την όρεξη του ψαριού, αν το λυθρίνι τσιμπάει με όρεξη (πράγμα πού συμβαίνει σπανιότατα), χρησιμοποιούμε κοντά παράμαλλα, όχι όμως κάτω από 40 πόντους, ενώ σε τσίμπημα χωρίς όρεξη ή μίζερο όπως συνηθίζει, χρησιμοποιούμε μακριά.

Σημαντικότατο ρόλο παίζει η αίσθηση της αφής, αυτό δηλαδή που θα νιώσουμε κατά την επαφή των δακτύλων μας με το ψάρι. Σπάνια θα αισθανθούμε δυνατό τσίμπημα, τις περισσότερες φορές ίσα - ίσα που το καταλαβαίνουμε, εκεί είναι που πρέπει να καρφώσουμε δυνατά και αποφασιστικά. Τότε θα νιώσουμε το κεφάλι που κάνει το λυθρίνι, μέχρι να το φέρουμε όμως πάνω στη βάρκα δεν είμαστε σίγουροι ότι έχει γίνει δικό μας. Το ψάρι με πονηριά κατά την άνοδο προσπαθεί να προσπεράσει την αρματωσιά γι' αυτό πολλές φορές δεν καταλαβαίνουμε τα κεφάλια του στο ανέβασμα, ενώ αν σταματήσουμε να τραβάμε είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα το χάσουμε, γι' αυτό μαζεύουμε πάντα σταθερά, αργά ή γρήγορα, διατηρώντας όμως επαφή με το ψάρι. Βαρίδι χρησιμοποιούμε πάντα ανάλογα με το βάθος που ψαρεύουμε. Μικρό βάθος μικρό βαρίδι, μεγάλο βάθος μεγάλο βαρίδι.

Το ψάρεμα
Απαραίτητο όργανο στο ψάρεμά μας είναι το βυθόμετρο. Με το όργανο αυτό επιλέγουμε τον τόπο ψαρέματος, αναζητώντας την τραγάνα όπου ζουν τα λυθρίνια και τα «ξαδέρφια» του τα φαγκρόπουλα ή τα τσαούσια. Το ψάρεμα του λυθρινιού γίνεται με το γνωστό τρόπο της καθετής και φυσικά οι καλύτερες εποχές είναι μέχρι την άνοιξη, όπου τα βράχια και γενικότερα οι τραγάνες του βυθού συνήθως δε έχουν φύκια, γεγονός που διευκολύνει το ψάρεμα.

Αν πιάσουμε ένα λυθρίνι με δόλωμα καραβιδάκι ζωντανό ή γαρίδα, που είναι από τα αγαπημένα του, την επόμενη φορά δεν θα του το προσφέρουμε αμέσως.

Το βυθόμετρο
Οταν ψαρεύουμε μεσοπέλαγα, χάνουμε την επαφή μας με την πετονιά, γιατί το βάθος «σβήνει» τα τσιμπήματα των ψαριών. Οπως προαναφέραμε εκτός από λυθρίνια στους ίδιους τόπους βόσκουν φαγκρόπουλα, μπαλάδες και τσαούσια. Με οδηγό το βυθόμετρο, αρματώνουμε κατάλληλα την πετονιά, αρχίζοντας με 60άρα στην κεντρική μάνα, συνεχίζοντας με 40άρα μετά το στριφτάρι. Θυμίζουμε ότι το παράμαλλο που βρίσκεται στο βαρίδι, είναι το πιο μακρύ και είναι δολωμένο με ζωντανό σκουλήκι ή καραβιδάκι, ενώ στα υπόλοιπα αγκίστρια μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και γαρίδα.

Μέχρι να το φέρουμε στη βάρκα δεν είμαστε σίγουροι ότι έχει γίνει δικό μας. Το ψάρι με πονηριά κατά την άνοδο προσπαθεί να προσπεράσει την αρματωσιά γι' αυτό πολλές φορές δεν καταλαβαίνουμε τα κεφάλια του στο ανέβασμα

Το ανέβασμα
Κατά το ανέβασμα έχουμε δύο επιλογές: Η μία είναι με τα χέρια και η άλλη με ηλεκτρικό μηχανάκι για να μην κουραζόμαστε και κυρίως για να μην υποφέρουν τα δάχτυλα των χεριών μας. Ολα αυτά μέχρι τα 30 περίπου μέτρα, μετά αναλαμβάνουμε εμείς, αφού θα έχουμε και την αίσθηση των «χτυπημάτων» των ψαριών. Αυτή άλλωστε είναι η συγκίνηση και ο ενθουσιασμός όταν τα αγκίστριά μας έχουν ψάρια. Ακριβώς όμως λόγω ενθουσιασμού και κούρασης, υπάρχει το ενδεχόμενο η πετονιά να πέφτει ακανόνιστα στο σκάφος και κατά συνέπεια να μπερδευτεί (αν δεν χρησιμοποιούμε καλάμι με μηχανάκι).

Βεβαίως, όσο πιο χοντρή είναι η πετονιά τόσο περισσότερο λιγοστεύει ο κίνδυνος για κάτι τέτοιο στην περίπτωση που ψαρεύουμε με το χέρι. Καλό είναι να προσέχουμε πάνω στον ενθουσιασμό μας, είναι προτιμότερο να χαθεί ένα ψάρι, παρά να μπερδευτεί το αλιευτικό υλικό. Η πρότασή μας πάντως για αποφυγή των ανωτέρω προβλημάτων είναι η χρήση καλαμιού με μηχανισμό ?ηλεκτρικό ή χειροκίνητο- και στο τύμπανο τυλιγμένο νήμα για καλύτερη αίσθηση των τσιμπημάτων.

Kείμενο - Φωτογραφίες Νίκος Λυμπερόπουλος

Με συρτή και καθετή !!

Το Σκαθάρι το συλλαμβάνουμε ψαρεύοντας από το σκάφος με συρτή, αλλά και με καθετή. Το σύνηθες βάθος είναι 30-50 μ. Το ψάρεμα γίνεται με το καλάμι στο χέρι, για να καταλαβαίνουμε αμέσως τα τσιμπήματα των σκαθαριών, που συχνά δαγκώνουν το δόλωμα ακολουθώντας το. Τα σκαθάρια είναι από τα νοστιμότερα και από τα απολαυστικότερα στο ψάρεμά τους. Νευρικά κι επιθετικά, όταν συναντηθούμε μαζί τους, γίνεται πραγματική γιορτή...

Γιορτή βέβαια όταν ρίξουμε για σκαθάρια, διότι ουκ ολίγες φορές ψαρεύοντας με μολύβι φύλακα για συναγρίδες ή φαγκρια με δόλωμα ζωντανή σουπιά, τα πλοκάμια της και γενικά όλη η «φούστα» κάνει φτερά από τις επιθέσεις των σκαθαριών, με αποτέλεσμα το πολύτιμο δόλωμά μας να καταστρέφεται...

Πρέπει να φτιάξουμε μια αρματωσιά με ένα μολύβι-ελιά κρυμμένο στο εσωτερικό του τεχνητού και δύο αγκίστρια παπαγάλε Νο1, που να βγαίνουν από τα πλοκάμια του
δολώματος.

Επειδή όμως κάθε ψάρι έχει τον τρόπο ψαρέματός του, έτσι και τα σκαθάρια μπορούν να πιαστούν με συρτή, αλλά και με καθετή, εφόσον καταλάβουμε ότι βρίσκονται στην περιοχή που ψαρεύουμε βλέποντάς τα στο fish finder.

Περιοχές που τα συναντάμε
Οι περιοχές που πρέπει να προτιμήσουμε γι' αυτό το ψάρεμα είναι οι βραχώδεις ξέρες κοντά σε υφάλους και σε βράχια που καταλήγουν σε άμμο ή λάσπη. Το Σκαθάρι το συλλαμβάνουμε ψαρεύοντας από το σκάφος με συρτή, αλλά και με καθετή. Το σύνηθες βάθος είναι 30-50 μ.

Η αναζήτηση του σκαθαριού γίνεται με το βυθόμετρο, ακολουθώντας τα βυθίσματα των βράχων και τα σήματα των κοπαδιών των ψαριών. Αφού ρίξουμε τα δολώματα, αρχίζουμε τη συρτή μας με πολύ μικρή ταχύτητα - σχεδόν στον ένα κόμβο- προσπαθώντας να σέρνουμε τα δολώματα πολύ κοντά στον βυθό. Αν ψαρεύουμε στην άμμο, μπορούμε να αφήσουμε το μολύβι να σέρνεται επάνω της, ώστε να προσελκύει τα ψάρια.

Δένουμε ένα στριφτάρι και σ' αυτό στερεώνουμε παράμαλλο μήκους 5-6 μέτρων με διάμετρο τουλάχιστον 0,35 που διπλαρώνουμε στα τελευταία 30 εκ. για μεγαλύτερη σιγουριά.

Το ψάρεμα γίνεται με το καλάμι στο χέρι, για να καταλαβαίνουμε αμέσως τα τσιμπήματα των σκαθαριών, που συχνά δαγκώνουν το δόλωμα ακολουθώντας το.

Αρκετά συχνά είναι απαραίτητο να αφήνουμε λίγη πετονιά πριν καρφώσουμε το ψάρι, ενώ εκεί που θα διαπιστώσουμε την κίνηση ψαριών για να μη χάσουμε το σημείο, καλό είναι να ρίξουμε μια σημαδούρα που θα έχουμε ήδη έτοιμη στο σκάφος.

Καλύτερα όμως -για να μην μπερδευτούμε επάνω στο σχοινί της περνώντας από το συγκεκριμένο σημείο- καλό θα είναι να το σώσουμε αμέσως στο GPS, ώστε να περάσουμε από εκεί όσο συνεχίζουν να τσιμπούν τα ψάρια.

Τα δολώματα

Το μολύβι αυτό δεν πρέπει να ξεπερνάει τα 150 γραμμάρια, η ταχύτητα του σκάφους πρέπει να είναι πάρα πολύ μικρή, δηλαδή περίπου 1 - 1,5 κόμβους.

Τα δολώματα που θα χρησιμοποιήσουμε είναι τα καλαμάρια και οι σουπιές, οπότε αυτά τα δολώματα πρέπει να μιμηθούμε, κάνοντας έναν αποτελεσματικό συνδυασμό τεχνητού και φυσικού δολώματος.


Τα χταποδάκια σιλικόνης σε συνδυασμό με λωρίδα καλαμαριού ή σουπιάς είναι αποτελεσματικά. Τεχνητά καλαμάρια των 12-15 εκ., πάντα σε συνδυασμό με λωρίδα από κεφαλόποδο, έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικά και στον βυθό, μπερδεύοντας και εξαπατώντας πολλά ψάρια που τον σκαλίζουν. Είτε χρησιμοποιούμε τεχνητά χταποδάκια είτε τεχνητά καλαμάρια, πρέπει να φτιάξουμε μια αρματωσιά με ένα μολύβι-ελιά κρυμμένο στο εσωτερικό του τεχνητού και δύο αγκίστρια παπαγάλε Νο1, που να βγαίνουν από τα πλοκάμια του σιλικονούχου δολώματος. Στα δύο αυτά αγκίστρια στερεώνουμε τη λωρίδα από κεφαλόποδο, έτσι ώστε να αποτελεί ενιαίο σώμα με το τεχνητό.

Με καθετή
Το σκαθάρι είναι λαίμαργο ψάρι, του αρέσει η σουπιά, το καλαμάρι, αλλά και η σαρδέλα. Σε τόπους που υπάρχουν σκαθάρια δοκιμάσαμε το εξής τέχνασμα. Ετοιμάσαμε μια μεγάλη ποσότητα από τεμαχισμένες σαρδέλες, τις οποίες ρίξαμε στο σημείο που ξέρουμε ότι συχνάζουν σκαθάρια.

Τότε στην οθόνη του fish finder είδαμε ξαφνικά τα ψάρια να έρχονται προς τα μεσόνερα έως σχεδόν και τον αφρό για να φάνε σαρδέλα. Τόσο επάνω μάλιστα που θα μπορούσαμε να τα ψαρέψουμε και με «εγγλέζικο» που λέει ο λόγος... Εμείς, έτοιμοι με ψιλά εργαλεία, πετονιά, αγκίστρι, βαριδάκι και σαρδέλα σε τάκο δολώνουμε, παρακολουθούσαμε το βάθος των ψαριών στην οθόνη και ψαρεύουμε ανάλογα το νοστιμότατο αυτό ψάρι. Οταν οι σαρδέλες πατώσουν συνεχίζουμε να ψαρεύουμε πατωτά με μεγαλύτερο βαρίδι κάνοντας κανονικά καθετή, ενώ ο τόπος είναι πολύ καλά μαλαγρωμένος. Το ίδιο μπορούμε να εφαρμόζουμε και με γαρίδα, χρησιμοποιώντας για μαλάγρα κεφάλια και σώμα τεμαχισμένα, εφόσον θα ψαρέψουμε με το συγκεκριμένο δόλωμα.

Με συρτή
Στη συρτή για σκαθάρια θα χρησιμοποιήσουμε όσο γίνεται πιο ευαίσθητο εξοπλισμό, για να καταλαβαίνουμε τα τσιμπήματα του ψαριού που μερικές φορές είναι ανεπαίσθητα, αλλά και για να κατεβάζουμε τα δολώματα στον βυθό με όσο γίνεται μικρότερο μολύβι.

Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα καλάμια της συρτής μας με μικρούς περιστροφικούς μηχανισμούς ή της καθετής με σταθερούς.

Τα καλάμια πρέπει να είναι πολύ ευαίσθητα. Αν χρησιμοποιούμε εξοπλισμό συρτής, καλό είναι να μην ξεπεράσουμε τις 12 λίμπρες, και να προτιμήσουμε καλάμια με μήκος έως 2 μέτρα. Για μεγαλύτερη ευαισθησία η λύση είναι να γεμίσουμε τον μηχανισμό με νήμα αντί για πετονιά. Το νήμα δεν έχει καθόλου ελαστικότητα, είναι λεπτότερο από τη πετονιά, οπότε μεταδίδει γρηγορότερα και τα τσιμπήματα και το κάρφωμα, ενώ απαιτεί ελαφρύτερο μολύβι χάρη στη μικρότερη τριβή που παρουσιάζει στο νερό σε σχέση με την πετονιά. Το νήμα θα έχει αντοχή από 12 έως 20 λίμπρες, που αντιστοιχούν περίπου σε διάμετρο από 0,18 έως 0,25 .

Την αρματωσιά θα την κατασκευάσουμε όπως στη συρτή με ζωντανό δόλωμα και μολύβι-φύλακα, θα είναι όμως «ελαφρύτερη» και με πιο κοντό παράμαλλο.

Στο νήμα της μάνας δένουμε ένα στριφτάρι 30 λιμπρών που να περνάει ανεμπόδιστα από τους οδηγούς του καλαμιού και σ' αυτό στερεώνουμε παράμαλλο μήκους 5-6 μέτρων με διάμετρο τουλάχιστον 0,35 που διπλαρώνουμε στα τελευταία 30 εκ. για μεγαλύτερη σιγουριά.

Τα δολώματα βυθίζονται με ένα μικρό μολύβι-φύλακα που στερεώνουμε στο στριφτάρι με μια πετονιά περίπου 1,5 μ. Το μολύβι αυτό δεν πρέπει να ξεπερνάει τα 150 γραμμάρια, η ταχύτητα του σκάφους πρέπει να είναι πάρα πολύ μικρή, δηλαδή περίπου 1 ? 1,5 κόμβους, για να επιτρέπεται στα δολώματα να κινούνται λίγο πιο πάνω από τον βυθό.

Kείμενο - Φωτογραφίες Νίκος Λυμπερόπουλος

Οι κυνηγοί που ...δεν έφυγαν!!!

Χειμώνιασε και οι κυνηγοί είναι ακόμη εδώ!!! Ισως γιατί η παπαλίνα και η αθερίνα είναι -τουλάχιστον για την ώρα- παρούσες. Για πολύ λίγο όμως, γιατί μέχρι τις 20 Δεκεμβρίου θα έχουν σίγουρα εξαφανιστεί...

Για λίγες μέρες ακόμη, θα βρίσκουμε κυνηγούς στη συρτή με καλάμια για καλύτερα και σίγουρα αποτελέσματα. Τα πιο εύχρηστα είναι εκείνα μήκους 1,5 μέτρου που μας επιτρέπουν τη μάχη και με δυνατότερα ψάρια, είναι εύκολο να χειριστούν, να ελιχθούν και να αποθηκευτούν, ενώ ακόμη παρέχουν ουσιαστική δύναμη εάν αυτό απαιτηθεί. Τα καλάμια ταξινομούνται από το βάρος και το βάρος αντιστοιχεί κατά προσέγγιση στο μέγεθος των ψαριών που μπορούν να χειριστούν. Ενα καλάμι 20 λιβρών είναι λεπτό και καλό για να ψαρέψει από την ακτή, αλλά είναι πάρα πολύ ελαφρύ για ψάρεμα από σκάφος, που εκεί χρειαζόμαστε από 30 έως 50 λίβρες.

Αν θέλετε μπορείτε να φορέσετε γάντια για τη μάχη με το ψάρι, γιατί η πετονιά από το βάρος και το τράβηγμά του μπορεί να σας «κόψει» τα χέρια.

Οι μηχανισμοί
Ο μηχανισμός πρέπει να ταιριάζει με το μέγεθος του καλαμιού. Ενας μηχανισμός 6/0 συχνά αντιστοιχεί σε καλάμι κλάσης 50 λιβρών. Οι μηχανισμοί αριθμούνται από το μέγεθος και όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός τόσο μεγαλύτερος ο μηχανισμός. Ενα μέγεθος 6/0 είναι ένα αρκετά συμβατικό μέγεθος για το ψάρεμα από το σκάφος, μπορούμε όμως να επιλέξουμε και μικρότερο μέγεθος αλλά με «σκληρότερες» προδιαγραφές.

Η αντίσταση του μηχανισμού πρέπει να ρυθμιστεί αρκετά υψηλά, έτσι πρέπει να τραβήξετε αρκετά σκληρά για να ξετυλίξετε τη μάνα. Οι μηχανισμοί δεν χρειάζονται ιδιαίτερη συντήρηση (μία φορά τον μήνα είναι αρκετό), αλλά είναι σημαντικό να ξεπλυθούν με γλυκό νερό στο τέλος της ημέρας.

Το επόμενο αντικείμενο είναι η μάνα που βάζετε στον μηχανισμό. Για το ψάρεμα στα ανοιχτά μάνα 50 λίβρες είναι αρκετά επαρκής. Είναι σημαντικό επίσης να αλλαχτεί η μάνα μόλις ξυστεί αλλά και κατά διαστήματα ανάλογα με τη διάρκεια έκθεσης στον ήλιο είτε πρόκειται για πετονιά είτε για νήμα.

Περάσαμε τα αντίστοιχα μολύβια σύρματος στη μάνα και κατεβάσαμε το τεχνητό ψαράκι σαρδέλα στο επιθυμητό βάθος, σέρνοντας με ταχύτητα 4 κόμβων.

Είναι χρήσιμο να συνδεθεί ένα παράμαλλο λεπτότερο και ισχυρό στο τέλος της μάνας και πριν από το δόλωμα. Ενώ το ψάρεμα είναι διασκέδαση, πιθανώς δεν θέλετε να ξοδέψετε τις ώρες κρατώντας συνέχεια το καλάμι, έτσι εξάρτημα όπως οι καλαμοθήκες είναι απαραίτητες πάνω στο σκάφος κατασκευασμένες από μέταλλο ή πλαστικό και στερεώνονται συνήθως διαγώνια στα ρέλια του σκάφους. Σέρνοντας απλώς το δόλωμα πίσω από το σκάφος, δεν είναι σίγουρο ότι ψαρεύει σωστά. Για να φαίνεται το δόλωμα όσο το δυνατό φυσικότερο, εκτός των άλλων πρέπει να κινείται μέσα στο νερό και όχι στην επιφάνεια ή έξω από αυτήν. Για μικρό βάθος βαρίδια πάνω στη μάνα ή μικροί καταβυθιστές λειτουργούν πολύ καλά.

Τα μετρίου μεγέθους αφρόψαρα προτιμούν συχνά το δόλωμα που τρέχει από 2 έως 5 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Τα καρούλα

Εάν θέλετε μπορείτε να δουλέψετε τη συρτή με το χέρι, 100 μέτρα μάνα ογδοντάρα λειτουργεί καλά. Η μάνα τυλίγεται γύρω από μια πλαστική καρούλα για να αποθηκευτεί. Δεδομένου ότι δεν έχετε καλάμι και μηχανισμό για να αναλάβει τα φορτία του χτυπήματος ενός ψαριού που παίρνει το δόλωμα, συνδέστε 1 μέτρο ελαστικού σκοινιού σε ένα χρηστικό σημείο του σκάφους. Δέστε ένα δαχτυλίδι ή ένα στριφτάρι στο άλλο τέλος και συνδέστε έπειτα το αλιευτικό εργαλείο που έχετε ρίξει στη θάλασσα. Αν θέλετε μπορείτε να φορέσετε γάντια για τη μάχη με το ψάρι, γιατί η πετονιά από το βάρος και το τράβηγμά του μπορεί να σας «κόψει» τα χέρια. Με αυτό τον τρόπο τελικά ψαρέψαμε κι εμείς αυτήν τη φορά, γιατί είδαμε στο fish finder τους κυνηγούς από 6 έως 12 μέτρα βάθος. Ετσι περάσαμε τα αντίστοιχα μολύβια σύρματος στη μάνα και κατεβάσαμε το τεχνητό ψαράκι σαρδέλα στο επιθυμητό βάθος, σέρνοντας με ταχύτητα 4 κόμβων. Υπενθυμίζουμε ότι με αυτή την ταχύτητα κάθε 150 γραμμάρια μολύβι, κατεβάζει τη συρτή περίπου 3 μέτρα.


Πριν από το τεχνητό ψαράκι δέσαμε και μερικά κεφαλόποδα σιλικόνης για μεγαλύτερη προσέλκυση, στα οποία είχαμε προσαρμόσει τις απαιτούμενες σαλαγκιές. Και βέβαια ο φρέσκος κυνηγός στα κάρβουνα με καλό λευκό κρασί είναι υπέροχος...

Τα δολώματα

Πριν από το τεχνητό ψαράκι δέσαμε και μερικά κεφαλόποδα σιλικόνης για μεγαλύτερη προσέλκυση, στα οποία είχαμε προσαρμόσει τις απαιτούμενες σαλαγκιές.

Ενα από τα κρισιμότερα στοιχεία της επιτυχίας είναι η επιλογή του σωστού δολώματος. Δεδομένου ότι ο αριθμός συρτών και δολωμάτων που μπορεί να τραβάει ένα σκάφος δεν είναι περιορισμένος, είναι σημαντικό να υπάρχει τουλάχιστον ένας αριθμός από ψεύτικα δολώματα που μπορεί να προσελκύσει τα ψάρια στο σκάφος. Μια σειρά τεχνητών καλαμαριών κάνει συνήθως καλή δουλειά. Οι σειρές αποτελούνται από τρία έως πέντε ή περισσότερα μικρά τεχνητά καλαμάρια σε διάφορα χρώματα. Μερικά από τα αποτελεσματικότερα χρώματα είναι πράσινα/πορτοκαλί, κίτρινα, κόκκινα και μπλε. Η σειρά μπορεί να κατασκευαστεί με μεταλλικό η πλαστικό νήμα 150 λιβρών με το δόλωμα στο τέλος τέλος. Για δόλωμα, ένα τεχνητό καλαμάρι εξοπλισμένο με ένα ισχυρό αγκίστρι ή σαρδέλα 11 έως 16 χιλιοστών.


Η τακτική

Ενα κόλπο για να μην τα κάνει όλα μαντάρα το ψάρι μόλις το ανεβάσατε στην κουβέρτα του σκάφους, είναι να το σκεπάσετε ολόκληρο ή το κεφάλι του με βρεγμένο χοντρό πανί.

Για να ψαρέψετε στην επιφάνεια είναι συνήθως καλύτερο να τεθούν τα δολώματα σε μια απόσταση από 40 έως 70 μέτρα πίσω από το σκάφος, με ένα ή δύο καλάμια. Εάν υπάρχουν άλλα σκάφη γύρω, προσοχή, γιατί να ξέρετε ότι οι περισσότεροι δεν υπολογίζουν ότι το σκάφος που κινείται έχει μια συρτή στο ίχνος του. Μια απρόσεκτη βάρκα που τρέχει πίσω σας μπορεί να σας κοστίσει ένα ακριβό δόλωμα. Εάν έχετε ψάρι στη συρτή, είναι καλύτερο να τραβήξετε την άλλη από το νερό. Εντούτοις, μερικές φορές και ειδικά για μερικά τονοειδή και για κυνηγούς είναι σκόπιμο να μένει μία συρτή μέσα και να κινείται το σκάφος για να κρατηθούν τα ψάρια κοντά σας.


Μην προσπαθείτε να βιάσετε τα ψάρια, πρέπει να τα κουράσετε. Οταν έλθουν δίπλα στο σκάφος, πρέπει να υπάρχει ασφαλισμένος γάντζος σε καλό σημείο του σκάφους για τα μεγάλα ψάρια και απόχη για τα μικρότερα.

Ενα κόλπο για να μην τα κάνει όλα μαντάρα το ψάρι μόλις το ανεβάσατε στην κουβέρτα του σκάφους, είναι να το σκεπάσετε ολόκληρο ή το κεφάλι του με βρεγμένο χοντρό πανί.

Αλλος τρόπος είναι ένα χτύπημα στο κεφάλι με κάτι βαρύ, όπως με μια ματσόλα.

Kείμενο - Φωτογραφίες Νίκος Λυμπερόπουλος

Τα φετεινά καλαμάρια!!

Oι λούτσοι και τα τονάκια δεν ήταν πιστά στο ραντεβού τους φέτος, κάτι που δεν συνέβη με τα καλαμάρια. Tα πεντανόστιμα κεφαλόποδα ήρθαν όπως και πέρυσι στον ίδιο τόπο, στο ίδιο σημάδι, με την ίδια όρεξη...

Οι νύχτες πια είναι ψυχρές και υγρές, γι' αυτό χρειαζόμαστε ζεστά ρούχα και αδιάβροχες νιτσεράδες ειδικά όταν αναζητήσουμε αυτές τις «δύσκολες» ώρες τα δεκάποδα.

Tα καλαμάρια τα συναντάμε κυρίως νύχτα ή ξημέρωμα, αλλά και το υπόλοιπο χρονικό διάστημα της ημέρας, όπου μπορεί να πιάσουμε μεν λιγότερα κομμάτια. Eμείς όμως προτιμάμε τον ήλιο αντί το κρύο και την υγρασία, γιατί το ψάρεμα είναι απολαυστικότερο...

Mε τις βεντούζες πού έχει στις άκρες των μεγάλων του πλοκαμιών πιάνει τα μικρά
ψάρια πού περνούν από μπροστά του και τους ρουφά το μυαλό

Mετά από μια δεκάλεπτη πλεύση, σταματήσαμε και βγάλαμε τα εργαλεία πού είχαμε ετοιμάσει για το συγκεκριμένο ψάρεμα. Aγκυρα δεν ρίξαμε, αφήσαμε τα σκάφη να τα παρασύρει γλυκά το αεράκι. Tο βυθόμετρο μετρούσε 60 έως 65 μέτρα, ήταν η ξέρα που θέλαμε με τις πυκνές φυκιάδες.

Tα ψαράκια ήταν στη θέση τους δεμένα όπως έπρεπε, οι πετονιες ξετυλίχτηκαν και οι μολυβήθρες άρχισαν την τρελή τους πορεία προς τον βυθό. Σε λίγη ώρα, η καλαμαριέρα είχε τσακώσει από τα μουστάκια το πρώτο καλαμάρι που ακολούθως οδηγήθηκε στο ψυγείο, αφού μας έριξε μια γερή πιτσιλιά με νερό και μελάνι που έκανε μπαλόνια και ντεκ κατάμαυρα... Kάποιες φορές χρειάστηκε να μειώνουμε ή να αυξάνουμε τα μέτρα της πετονιάς μας για να βρίσκουμε το κοπάδι, αλλά η τύχη μας χαμογελούσε εκείνο το μεσημέρι, γιατί τα πετύχαμε πατωτά. Oταν πια τα καλαμάρια έκοψαν, πήραμε τον δρόμο του γυρισμού.

Φτάνοντας στο λιμάνι μάς περίμενε η υπόλοιπη συντροφιά. Tο λάδι έπεσε στο τηγάνι και κατά τη 1.30 το μεσημέρι απολαμβάναμε το νοστιμότατο έδεσμα που μας είχε προσφέρει η θάλασσα, χωρίς την παρουσία του Mπληζιώτη που έπρεπε να μείνει στο περιοδικό...

Oι καλαμαριέρες θα δεθούν με παράμαλλο μήκους 5 - 10 πόντων, διαμέτρου 30 - 45 mm, σε απόσταση καλαμαριέρας από καλαμαριέρα 40 έως 60 πόντους.

Το καλαμάρι
Tο καλαμάρι είναι μαλάκιο κεφαλόποδο και ανήκει στα δεκάποδα. H επιστημονική του ονομασία είναι τευθίς.

Eχει μακρόστενο σώμα με μεγάλες τριγωνικές φτερούγες στο κάτω μέρος του, ενώ ξεχωρίζουν δύο από τα πλοκάμια του που είναι μεγαλύτερα από τα άλλα. Tο χρώμα του είναι λευκορόδινο και μέσα σ' αυτό υπάρχει ένα λεπτό ζελατινοειδές κόκαλο.

Mε τις βεντούζες πού έχει στις άκρες των μεγάλων του πλοκαμιών πιάνει τα μικρά ψάρια πού περνούν από μπροστά του και τους ρουφά το μυαλό. Eχει νοστιμότατο κρέας το οποίο χρησιμοποιούμε εκτός των άλλων για δόλωμα σε παραγάδια, καθετές κλπ.

Στην περίπτωση που κοπεί πλοκάμι καθώς ανεβάζουμε το καλαμάρι, καλύτερα ν’ αλλάξουμε τόπο γιατί φεύγοντας τρομαγμένο από το σοκ της αποκοπής, συμπαρασύρει και όλο το υπόλοιπο κοπάδι μαζί του.

Tα καλαμάρια ζουν κατά σμήνη και τα βρίσκουμε στις αποχές ή και πιο ανοικτά, κοντά στον αφρό αλλά και παρακάτω ανάλογα τις διαθέσεις τους.

Πως το ψαρεύουμε
Tο καλαμάρι το ψαρεύουμε με καλαμαριέρες νύχτα με φεγγάρι από τον Oκτώβριο μέχρι τις αρχές Φεβρουαρίου. Eνας από τους αποδοτικότερους τρόπους ψαρέματος καλαμαριών είναι ο τύπου καθετής.

Δένουμε πάνω σε πετονιά 60 έως 80 mm, τέσσερις, πέντε ή και παραπάνω καλαμαριέρες - ψαράκια διαφόρων φωσφορούχων χρωμάτων για τη νύχτα, ενώ προτείνουμε έντονο κόκκινο ή πορτοκαλί για την ημέρα.

Oι καλαμαριέρες θα δεθούν με παράμαλλο μήκους 5 - 10 πόντων, διαμέτρου 30 - 45 mm, σε απόσταση καλαμαριέρας από καλαμαριέρα 40 έως 60 πόντους. H απόσταση αυτή αυξάνεται όσο πιο βαθιά ψαρεύουμε. Στο τέλος δένουμε βαρίδι σε σχήμα αχλαδιού, το οποίο καλό θα είναι να διαθέτει και στριφτάρι.

Pίχνουμε την πετονιά μας κι αφού πατώσει σηκώνουμε μισή οργιά.

Kαθώς η βάρκα μας μετακινείται κουνάμε το χέρι μας πάνω κάτω αργά, σηκώνουμε 2 - 3 μέτρα και επαναλαμβάνουμε μέχρι να συναντήσουμε το κοπάδι. Mε την κίνηση αυτή τα ψαράκια-καλαμαριέρες μοιάζουν ζωντανά κι έτσι τα καλαμάρια ξεγελιούνται και απλώνουν τα πλοκάμια για να τα πιάσουν.

Eκείνη τη στιγμή αισθανόμαστε ένα βάρος, αμέσως τραβάμε ελαφρά με μια κοφτή κίνηση για να καρφώσουμε το κεφαλόποδο και μετά σηκώνουμε προς τα πάνω την πετονιά με μέτριο ρυθμό ώστε να φέρουμε καλαμάρι στη βάρκα.

Προσοχή στη χρήση φρένων γιατί αν είναι πολύ σκληρά και όχι σωστά ρυθμισμένα σε σχέση με το αντίθετο τράβηγμα του καλαμαριού κατά την άνοδο, ειδικά αν έχει πιαστεί μόνο από το ένα μεγάλο πλοκάμι, το πιθανότερο είναι να κοπεί το πλοκάμι του και να το χάσουμε.

Στην περίπτωση που κοπεί πλοκάμι καθώς ανεβάζουμε το καλαμάρι, καλύτερα ν' αλλάξουμε τόπο γιατί φεύγοντας τρομαγμένο από το σοκ της αποκοπής, συμπαρασύρει και όλο το υπόλοιπο κοπάδι μαζί του.

Προσοχή! Oταν επάνω στις καλαμαριέρες μας εντοπίσουμε βεντούζες καλαμαριών, αυτό σημαίνει ότι είναι χορτάτα και δεν αρπάζουν.

Τρώγοντας το μεζέ
Tα καλαμάρια τρώγονται ψητά, τηγανητά και μαγειρευτά στην κατσαρόλα.

Ψητά στα κάρβουνα γεμισμένα με τυρί και ψιλοκομμένο μαϊντανό, είναι αριστούργημα. Eπίσης με ψιλοκομμένη ντομάτα και πιπεριές τυλιγμένα όλα πολύ καλά σε αλουμινόχαρτο σκεπασμένα με κάρβουνα, τα αφήνουμε 20 λεπτά και απολαμβάνουμε ένα έδεσμα που όμοιό του «δεν υπάρχει»...

Kείμενο - Φωτογραφίες Νίκος Λυμπερόπουλος