Τροφικές επιλογές..τα πάντα, τον συναντάμε σχεδόν όλες τις εποχές και απαιτεί ταχύτητα και σωστή επιλογή τόπου.
Του Σάκη Αρβανίτη...................................................
Ο μεγάλος κοινός κέφαλος μπορεί να φτάσει ακόμα και 8-9 κιλά βάρος, η ονομασία του είναι mugil και ανήκει στην οικογένεια mugilidane.
Τον συναντάμε σχεδόν σε όλους τους τύπους βυθού, από αμμούδες έως ποσειδωνίες αρκεί να υπάρχει αρκετή τροφή για αυτόν ,αφού το μενού του δεν περιορίζετε σε κάτι συγκεκριμένο αλλά τρέφετε σχεδόν με τα πάντα.
Τρέφετε ενώ κινείτε καταπίνοντας τα πάντα από πλαγκτόν, έντομα, ακόμα και πετρέλαιο, γι`αυτό τον λόγο η αλίευση του σε κλειστές θάλασσες δεν ενδείκνυται σε σχέση με τους πελαγίσιους καθαρούς κέφαλους που μπορεί να συναντήσεις στις ανοιχτές θάλασσες.
Τρόποι σύλληψης…
Καρτέρι.
Με την τεχνική του καρτεριού θα πρέπει κατά μεγάλο ποσοστό να είμαστε γνώστες της περιοχής που θα ψαρέψουμε.Ο κέφαλος συναντάτε συχνά στην ακτογραμμή και γενικά σε πολύ ρηχά νερά, ιδίως τέλη της άνοιξης καθώς και στις αρχές του φθινόπωρο, ανάλογα πάντα την χρονιά και τις καιρικές συνθήκες.
Ο ψαροκυνηγός θα πρέπει να κινείται παράλληλα με το ρεύμα προσπαθώντας πάντα να μην προκαλεί θόρυβο με τις κινήσεις του, η βουτιά μας θα πρέπει να είναι αθόρυβη και η προσέγγιση προς τον βυθό σχολαστική διότι ο κέφαλος σε σχέση π.χ με το λαβράκι δεν κινείται στο ίδιο βάθος αλλά τον συναντάμε συχνότερα στα μεσόνερα.
Εκεί που σκάει το κύμα είναι και το πιο πιθανό σημείο που θα τους συναντήσουμε, γι`αυτόν το λόγο τα καρτέρια μας θα πρέπει να φροντίσουμε να τα τραβάμε από θέμα απόσταση από τα βαθειά προς την ρηχή ζώνη και παράλληλα προς την ακτογγραμμή.
Η βολές που θα πραγματοποιούμε θα πρέπει να είναι άμεσες ακόμα και με την ιδέα μιας σκιάς θα πρέπει να πατάμε την σκανδάλη, ιδίως όταν στην περιοχή επικρατή αυξημένη θολούρα το ένστικτο μας θα πρέπει να είναι σε εγρήγορση.
Όταν ο βυθός μας το επιτρέπει από θέμα μορφολογίας π.χ κατρακύλα, ξεκομμένα βράχια στο πουθενά, μπορούμε να επιχειρήσουμε να τρομάξουμε το κοπάδι χτυπώντας τα πέδιλα στην επιφάνια με σκοπό να θαλαμόσουν και να μπορέσουμε να συλλέξουμε κάποια περισσότερα ψάρια στην ψαροβελόνα μας.
Ψαρεύοντας τρύπα….
Προπαντός θα πρέπει γενικά να είμαστε γνώστες αυτής της τεχνικής ώστε να καταφέρουμε το καλύτερο επιθυμητό αποτέλεσμα.
Θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά κάποια εξόρμηση που είχαμε κάνει στο βόριο Πήλιο Γενάρη μήνα με αρκετό κρύο και ακραίες συνθήκες παντού γύρο σου έβλεπες κέφαλους να παίζουν δίχως να έρχονται καθόλου στο καρτέρι.
Ξαφνικά και από το πουθενά πέρασε μια τούνα σκέτο υποβρύχιο με συνέπια όλοι οι κέφαλοι να τρυπώνουν σαν τρελοί όπου βρουν.
Εγώ προσπάθησα αρκετές φόρες να πάρω κάποιο ψάρι μέσα στην τρύπα ,αλλά δυστυχώς δεν το κατάφερα και γιατί…?
Γιατί άναβα τον φακό και τα ψάρια έφευγαν σαν τρελά, το ζευγάρι μου με ενημέρωσε να μην κάνω κάποια χρήση του φακού, αλλά να περιμένω να προσαρμοστώ στον φωτισμό του θαλαμιού και έπειτα να κάνω βολή.
Πράγματι αυτό μου απόφερε αρκετά ψάρια ώσπου δεν χώραγε άλλα η ψαροβελόνα μου.
Κάποιο ναυάγιο σε ρηχή ζώνη είναι ιδανικό σημείο για το ψάρεμα του κέφαλου (μέσα σε τρύπα) το μόνο που θα πρέπει να προσέχουμε είναι να έχουμε μικρό μήκος πετονιάς ώστε να μην μας πάρει μέτρα μέσα στις λαμαρίνες με συνέπια να κοπή και να χάσουμε και το ψάρι ,αλλά και την βέργα μας.
Στης περισσότερες περιπτώσεις η βολές μας είναι κάθετες δηλαδή από πάνω προς τα κάτω, γι`αυτό τον λόγο προτιμούμε να χτυπάμε καίρια το ψάρι στο κεφάλι ώστε να μην του δίνουμε δικαίωμα διαφυγής και μας δυσκολέψει την κατάσταση.
Το ψάρεμα στην τρύπα γίνετε πιο εύκολο με την χρήση μιας πεντάενας καθώς και με ένα σχετικά κοντό όπλο.
Θυμάμαι κάποια χρόνια στο ανατολικό Πήλιο και συγκεκριμένα την Λύρη Πηλίου, μπαίνοντας σε μια σπηλιά μαζί με το ζευγάρι μου αντικρίσαμε ένα θέαμα μοναδικό, χιλιάδες μπάφες πηγαινοέρχονταν μέσα σε αυτήν και μπαινοβγαίνανε στις σχισμάδες και τις κοιλότητες τις σπηλιάς.
Να τονίσω πώς το περίεργο τις υπόθεσης είναι πώς μέσα στην σπηλιά βρίσκονταν μια οικογένεια από φώκιες με τα μικρά τις.
Αυτό βέβαια δεν ενόχλησε ούτε εμάς, αλλά ούτε τις φώκιες ώστε να συνεχίσουμε το ψάρεμα μας το οποίο εκείνη την μέρα ήταν αρκετά καρποφόρο.
Εξοπλισμός…..
Ο κατάλληλος ρουχισμός(στολή) εξυπακούεται αναλόγως πάντα την εποχή.
Κατά προτίμηση στολή φόδρα ώστε να αποφύγουμε τις ζημιές από τα κοψίματα που θα έχουμε την συχνή επαφή με τα βράχια.
Όπλο….
Απλά και μετρημένα πράγματα, 90αρη στο καρτέρι, 70αρη για την τρύπα, βέβαια μην αναιρείτε την πιθανότητα να χρησιμοποιήσετε το 70αρη και στο καρτέρι όταν η συνθήκες (θολούρα) είναι αυξημένες, είναι το ιδανικό.
Η χρήση κάποιας πεντάενας συνιστάτε καθαρά και μόνο για τρύπα.
Ώρες ψαρέματος…..
Όπως τα περισσότερα ψάρια έτσι και ο κέφαλος θα πρέπει να επιλέξουμε τις πολύ πρωινές ώρες ώστε να έχουμε ένα επιθυμητό αποτέλεσμα, οι διάφοροι τρόποι δελεάσματος π.χ λαρυγγισμοί, φυσαλίδες, κ.λ.π είναι καλοπροαίρετη διότι προξενούν την περίεργα του ψαριού μειώνοντας έτσι την απόσταση τους από την βέργα μας.
Η βολές που θα πραγματοποιούμε θα πρέπει να είναι άμεσες ακόμα και με την ιδέα μιας σκιάς θα πρέπει να πατάμε την σκανδάλη, ιδίως όταν στην περιοχή επικρατή αυξημένη θολούρα το ένστικτο μας θα πρέπει να είναι σε εγρήγορση.
Όταν ο βυθός μας το επιτρέπει από θέμα μορφολογίας π.χ κατρακύλα, ξεκομμένα βράχια στο πουθενά, μπορούμε να επιχειρήσουμε να τρομάξουμε το κοπάδι χτυπώντας τα πέδιλα στην επιφάνια με σκοπό να θαλαμόσουν και να μπορέσουμε να συλλέξουμε κάποια περισσότερα ψάρια στην ψαροβελόνα μας.
Ψαρεύοντας τρύπα….
Προπαντός θα πρέπει γενικά να είμαστε γνώστες αυτής της τεχνικής ώστε να καταφέρουμε το καλύτερο επιθυμητό αποτέλεσμα.
Θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά κάποια εξόρμηση που είχαμε κάνει στο βόριο Πήλιο Γενάρη μήνα με αρκετό κρύο και ακραίες συνθήκες παντού γύρο σου έβλεπες κέφαλους να παίζουν δίχως να έρχονται καθόλου στο καρτέρι.
Ξαφνικά και από το πουθενά πέρασε μια τούνα σκέτο υποβρύχιο με συνέπια όλοι οι κέφαλοι να τρυπώνουν σαν τρελοί όπου βρουν.
Εγώ προσπάθησα αρκετές φόρες να πάρω κάποιο ψάρι μέσα στην τρύπα ,αλλά δυστυχώς δεν το κατάφερα και γιατί…?
Γιατί άναβα τον φακό και τα ψάρια έφευγαν σαν τρελά, το ζευγάρι μου με ενημέρωσε να μην κάνω κάποια χρήση του φακού, αλλά να περιμένω να προσαρμοστώ στον φωτισμό του θαλαμιού και έπειτα να κάνω βολή.
Πράγματι αυτό μου απόφερε αρκετά ψάρια ώσπου δεν χώραγε άλλα η ψαροβελόνα μου.
Κάποιο ναυάγιο σε ρηχή ζώνη είναι ιδανικό σημείο για το ψάρεμα του κέφαλου (μέσα σε τρύπα) το μόνο που θα πρέπει να προσέχουμε είναι να έχουμε μικρό μήκος πετονιάς ώστε να μην μας πάρει μέτρα μέσα στις λαμαρίνες με συνέπια να κοπή και να χάσουμε και το ψάρι ,αλλά και την βέργα μας.
Στης περισσότερες περιπτώσεις η βολές μας είναι κάθετες δηλαδή από πάνω προς τα κάτω, γι`αυτό τον λόγο προτιμούμε
Καλή επιτυχία σε όλους!!!
Του Σάκη Αρβανίτη...................................................
Ο μεγάλος κοινός κέφαλος μπορεί να φτάσει ακόμα και 8-9 κιλά βάρος, η ονομασία του είναι mugil και ανήκει στην οικογένεια mugilidane.
Τον συναντάμε σχεδόν σε όλους τους τύπους βυθού, από αμμούδες έως ποσειδωνίες αρκεί να υπάρχει αρκετή τροφή για αυτόν ,αφού το μενού του δεν περιορίζετε σε κάτι συγκεκριμένο αλλά τρέφετε σχεδόν με τα πάντα.
Τρέφετε ενώ κινείτε καταπίνοντας τα πάντα από πλαγκτόν, έντομα, ακόμα και πετρέλαιο, γι`αυτό τον λόγο η αλίευση του σε κλειστές θάλασσες δεν ενδείκνυται σε σχέση με τους πελαγίσιους καθαρούς κέφαλους που μπορεί να συναντήσεις στις ανοιχτές θάλασσες.
Τρόποι σύλληψης…
Καρτέρι.
Με την τεχνική του καρτεριού θα πρέπει κατά μεγάλο ποσοστό να είμαστε γνώστες της περιοχής που θα ψαρέψουμε.Ο κέφαλος συναντάτε συχνά στην ακτογραμμή και γενικά σε πολύ ρηχά νερά, ιδίως τέλη της άνοιξης καθώς και στις αρχές του φθινόπωρο, ανάλογα πάντα την χρονιά και τις καιρικές συνθήκες.
Ο ψαροκυνηγός θα πρέπει να κινείται παράλληλα με το ρεύμα προσπαθώντας πάντα να μην προκαλεί θόρυβο με τις κινήσεις του, η βουτιά μας θα πρέπει να είναι αθόρυβη και η προσέγγιση προς τον βυθό σχολαστική διότι ο κέφαλος σε σχέση π.χ με το λαβράκι δεν κινείται στο ίδιο βάθος αλλά τον συναντάμε συχνότερα στα μεσόνερα.
Εκεί που σκάει το κύμα είναι και το πιο πιθανό σημείο που θα τους συναντήσουμε, γι`αυτόν το λόγο τα καρτέρια μας θα πρέπει να φροντίσουμε να τα τραβάμε από θέμα απόσταση από τα βαθειά προς την ρηχή ζώνη και παράλληλα προς την ακτογγραμμή.
Η βολές που θα πραγματοποιούμε θα πρέπει να είναι άμεσες ακόμα και με την ιδέα μιας σκιάς θα πρέπει να πατάμε την σκανδάλη, ιδίως όταν στην περιοχή επικρατή αυξημένη θολούρα το ένστικτο μας θα πρέπει να είναι σε εγρήγορση.
Όταν ο βυθός μας το επιτρέπει από θέμα μορφολογίας π.χ κατρακύλα, ξεκομμένα βράχια στο πουθενά, μπορούμε να επιχειρήσουμε να τρομάξουμε το κοπάδι χτυπώντας τα πέδιλα στην επιφάνια με σκοπό να θαλαμόσουν και να μπορέσουμε να συλλέξουμε κάποια περισσότερα ψάρια στην ψαροβελόνα μας.
Ψαρεύοντας τρύπα….
Προπαντός θα πρέπει γενικά να είμαστε γνώστες αυτής της τεχνικής ώστε να καταφέρουμε το καλύτερο επιθυμητό αποτέλεσμα.
Θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά κάποια εξόρμηση που είχαμε κάνει στο βόριο Πήλιο Γενάρη μήνα με αρκετό κρύο και ακραίες συνθήκες παντού γύρο σου έβλεπες κέφαλους να παίζουν δίχως να έρχονται καθόλου στο καρτέρι.
Ξαφνικά και από το πουθενά πέρασε μια τούνα σκέτο υποβρύχιο με συνέπια όλοι οι κέφαλοι να τρυπώνουν σαν τρελοί όπου βρουν.
Εγώ προσπάθησα αρκετές φόρες να πάρω κάποιο ψάρι μέσα στην τρύπα ,αλλά δυστυχώς δεν το κατάφερα και γιατί…?
Γιατί άναβα τον φακό και τα ψάρια έφευγαν σαν τρελά, το ζευγάρι μου με ενημέρωσε να μην κάνω κάποια χρήση του φακού, αλλά να περιμένω να προσαρμοστώ στον φωτισμό του θαλαμιού και έπειτα να κάνω βολή.
Πράγματι αυτό μου απόφερε αρκετά ψάρια ώσπου δεν χώραγε άλλα η ψαροβελόνα μου.
Κάποιο ναυάγιο σε ρηχή ζώνη είναι ιδανικό σημείο για το ψάρεμα του κέφαλου (μέσα σε τρύπα) το μόνο που θα πρέπει να προσέχουμε είναι να έχουμε μικρό μήκος πετονιάς ώστε να μην μας πάρει μέτρα μέσα στις λαμαρίνες με συνέπια να κοπή και να χάσουμε και το ψάρι ,αλλά και την βέργα μας.
Στης περισσότερες περιπτώσεις η βολές μας είναι κάθετες δηλαδή από πάνω προς τα κάτω, γι`αυτό τον λόγο προτιμούμε να χτυπάμε καίρια το ψάρι στο κεφάλι ώστε να μην του δίνουμε δικαίωμα διαφυγής και μας δυσκολέψει την κατάσταση.
Το ψάρεμα στην τρύπα γίνετε πιο εύκολο με την χρήση μιας πεντάενας καθώς και με ένα σχετικά κοντό όπλο.
Θυμάμαι κάποια χρόνια στο ανατολικό Πήλιο και συγκεκριμένα την Λύρη Πηλίου, μπαίνοντας σε μια σπηλιά μαζί με το ζευγάρι μου αντικρίσαμε ένα θέαμα μοναδικό, χιλιάδες μπάφες πηγαινοέρχονταν μέσα σε αυτήν και μπαινοβγαίνανε στις σχισμάδες και τις κοιλότητες τις σπηλιάς.
Να τονίσω πώς το περίεργο τις υπόθεσης είναι πώς μέσα στην σπηλιά βρίσκονταν μια οικογένεια από φώκιες με τα μικρά τις.
Αυτό βέβαια δεν ενόχλησε ούτε εμάς, αλλά ούτε τις φώκιες ώστε να συνεχίσουμε το ψάρεμα μας το οποίο εκείνη την μέρα ήταν αρκετά καρποφόρο.
Εξοπλισμός…..
Ο κατάλληλος ρουχισμός(στολή) εξυπακούεται αναλόγως πάντα την εποχή.
Κατά προτίμηση στολή φόδρα ώστε να αποφύγουμε τις ζημιές από τα κοψίματα που θα έχουμε την συχνή επαφή με τα βράχια.
Όπλο….
Απλά και μετρημένα πράγματα, 90αρη στο καρτέρι, 70αρη για την τρύπα, βέβαια μην αναιρείτε την πιθανότητα να χρησιμοποιήσετε το 70αρη και στο καρτέρι όταν η συνθήκες (θολούρα) είναι αυξημένες, είναι το ιδανικό.
Η χρήση κάποιας πεντάενας συνιστάτε καθαρά και μόνο για τρύπα.
Ώρες ψαρέματος…..
Όπως τα περισσότερα ψάρια έτσι και ο κέφαλος θα πρέπει να επιλέξουμε τις πολύ πρωινές ώρες ώστε να έχουμε ένα επιθυμητό αποτέλεσμα, οι διάφοροι τρόποι δελεάσματος π.χ λαρυγγισμοί, φυσαλίδες, κ.λ.π είναι καλοπροαίρετη διότι προξενούν την περίεργα του ψαριού μειώνοντας έτσι την απόσταση τους από την βέργα μας.
Η βολές που θα πραγματοποιούμε θα πρέπει να είναι άμεσες ακόμα και με την ιδέα μιας σκιάς θα πρέπει να πατάμε την σκανδάλη, ιδίως όταν στην περιοχή επικρατή αυξημένη θολούρα το ένστικτο μας θα πρέπει να είναι σε εγρήγορση.
Όταν ο βυθός μας το επιτρέπει από θέμα μορφολογίας π.χ κατρακύλα, ξεκομμένα βράχια στο πουθενά, μπορούμε να επιχειρήσουμε να τρομάξουμε το κοπάδι χτυπώντας τα πέδιλα στην επιφάνια με σκοπό να θαλαμόσουν και να μπορέσουμε να συλλέξουμε κάποια περισσότερα ψάρια στην ψαροβελόνα μας.
Ψαρεύοντας τρύπα….
Προπαντός θα πρέπει γενικά να είμαστε γνώστες αυτής της τεχνικής ώστε να καταφέρουμε το καλύτερο επιθυμητό αποτέλεσμα.
Θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά κάποια εξόρμηση που είχαμε κάνει στο βόριο Πήλιο Γενάρη μήνα με αρκετό κρύο και ακραίες συνθήκες παντού γύρο σου έβλεπες κέφαλους να παίζουν δίχως να έρχονται καθόλου στο καρτέρι.
Ξαφνικά και από το πουθενά πέρασε μια τούνα σκέτο υποβρύχιο με συνέπια όλοι οι κέφαλοι να τρυπώνουν σαν τρελοί όπου βρουν.
Εγώ προσπάθησα αρκετές φόρες να πάρω κάποιο ψάρι μέσα στην τρύπα ,αλλά δυστυχώς δεν το κατάφερα και γιατί…?
Γιατί άναβα τον φακό και τα ψάρια έφευγαν σαν τρελά, το ζευγάρι μου με ενημέρωσε να μην κάνω κάποια χρήση του φακού, αλλά να περιμένω να προσαρμοστώ στον φωτισμό του θαλαμιού και έπειτα να κάνω βολή.
Πράγματι αυτό μου απόφερε αρκετά ψάρια ώσπου δεν χώραγε άλλα η ψαροβελόνα μου.
Κάποιο ναυάγιο σε ρηχή ζώνη είναι ιδανικό σημείο για το ψάρεμα του κέφαλου (μέσα σε τρύπα) το μόνο που θα πρέπει να προσέχουμε είναι να έχουμε μικρό μήκος πετονιάς ώστε να μην μας πάρει μέτρα μέσα στις λαμαρίνες με συνέπια να κοπή και να χάσουμε και το ψάρι ,αλλά και την βέργα μας.
Στης περισσότερες περιπτώσεις η βολές μας είναι κάθετες δηλαδή από πάνω προς τα κάτω, γι`αυτό τον λόγο προτιμούμε
Καλή επιτυχία σε όλους!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου